Historia

Zapraszamy do zapoznania się z naszą historią:

OTWOCK - to miasto, które swój rozwój zawdzięcza powstaniu Kolei Nadwiślańskiej pod koniec XIX wieku (1877 r.).
W mieście usytuowanym w okolicy lasów sosnowych i piaszczystych pagórków panuje wyjątkowo zdrowy mikroklimat - rzadkość na skalę europejską. Lasy sosnowe i dogodne połączenie ze stolicą znacząco wpłynęły na rozwój osadnictwa i powstania wielu sanatoriów oraz domów letniskowych. Po latach zaborów oraz zakończeniu wojny światowej w 1918 r., polskie społeczeństwo powróciło do normalnego funkcjonowania, normalnego życia, którego jednym z elementów był sport.  We wrześniu 1916 zakończyły się powodzeniem zabiegi Towarzystwa Przyjaciół Otwocka - Otwock stał się miastem.

Zaczęły w nim powstawać struktury organizacyjne samorządności lokalnej. Jedną z pierwszych zmian po odzyskaniu niepodległości było powołanie pod egidą Macierzy Szkolnej - Komitetu Organizacyjnego Szkoły Średniej w Otwocku. Główni inicjatorzy komitetu - Adam Wyrożębski, Maksymilian Reiner i Feliks Puwlarski spowodowali, że w 1919 r. władze Magistratu Miasta i Uzdrowiska Otwocka wystosowały oficjalne pismo do Sejmiku Powiatowego Warszawskiego o utworzenie Gimnazjum w Otwocku. Prośba zyskała aprobatę Sejmiku i od września 1919 r. zaczelo działać Koedukacyjne Gimnazjum Humanistyczne w Otwocku. Wznowienie zajęć lekcyjnych spowodowało zainteresowanie ruchem fizycznym. Zajęcia sportowe (lekcje gimnastyki) w Gimnazjum prowadził nauczyciel matematyki Władysław Stojda. Nielubianą przez uczniów gimnastykę zastąpił najprostszą formą ruchu - grą w piłkę nożną. Swoją pasję zaszczepiał uczniom grając z nimi w piłkę nożną na placu przyszkolnym przy ul. Warszawskiej. Tak zwanego bakcyla futbolu szybko chwycili uczniowie klas niższych, którzy pod wodzą uczniów z klas starszych Edwarda Obary i Antoniego Staszkiewicza stworzyli drużynę piłkarską. Chłopcy musieli być samowystarczalni – mieć swoją piłkę, kostiumy (trudno było mieć jednakowy komplet), a marzeniem każdego z nich były buty piłkarskie (mogli sobie na nie pozwolić nieliczni).

W latach 1922-24, w czasie wakacji w Świdrze i Józefowie przybywało młodzieży ze szkół warszawskich, którzy organizowali się w zespoły i rozgrywali mecze z otwockimi gimnazjalistami. Wszystkie te mecze umawiał kapitan drużyny otwockiej Edward Obara, który chętnie grywał z młodszymi kolegami. "Edzio" pełnił w tym pierwszym okresie funkcję kapitana drużyny, a koledzy tytułowali go "prezesem".

W roku szkolnym 1924/25 chłopcy z Miedzeszyna i Falenicy dojeżdżający do Gimnazjum w Otwocku z dumą opowiadali o swojej drużynie „Wisła" Miedzeszyn i osiąganych przez nią sukcesach. Trzeba nadmienić, że w Warszawie piłka nożna była już rozwinięta organizacyjnie. Poza klubami należącymi do Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (WOZPN) istniały także drużyny szkolne, które oficjalnie rywalizowały ze sobą. Do nich należała Wisła z Miedzeszyna, w której grało wielu uczniów dojeżdżających do warszawskich szkół średnich.

Po krótkim czasie 13-14-letni chłopcy z Gimnazjum Otwockiego pod wodzą Edzia Obary i Antka Staszkiewicza zorganizowali drużynę, którą nazwali OKS Huragan (dla podkreślenia bojowości) i w połowie września postanowili rozegrać mecz z "Wisłą" Miedzeszyn. Starsi koledzy odradzali taki pojedynek uważając, że otwocczanie nie mają szans w pojedynku ze starszymi o 2-3 lata kolegami z Miedzeszyna i to się potwierdziło - Huragan przegrał 1:5. Starsi koledzy z Otwocka chcieli się koniecznie zrewanżować i ponieśli jeszcze wyższą porażkę - stracili oni siedem bramek, zdobywając jedną. Mecze odbywały się na boisku znajdującym się na terenie obecnej elektrowni w Falenicy. 

Po tych spotkaniach drużyna starszych i młodszych rozegrała mecz między sobą. Dwukrotnie te spotkania wygrała drużyna chłopców młodszych (Huragan) wynikami 2:1 i 2:0. Po tych spotkaniach postanowiono stworzyć zespół złożony z najsilniejszych i najlepszych zawodników nadając mu we wrześniu 1924 r. oficjalną nazwę: OTWOCKI KLUB SPORTOWY (OKS).

Powołano także drugą drużynę i nazwano ją: OKS SPARTA. Grano bez względu na pogodę (przeważnie w niedzielę) na placu pomiędzy ul. Andriollego, a torami Kolejki Wąskotorowej (dawny teren piekarni). Pierwszy oficjalny mecz drużyna OKS-u rozegrała 25.01.1925 r. o godz. 10.00 z Wisłą Miedzeszyn na nowym boisku na polach zwanych "Ługi" (obecnie znajduje się tam ul. Batorego). Wygrali otwocczanie 5: 2, ale ponieważ uczestnicy kwestionowali zdobycie 2 bramek, obie drużyny po meczu wsiadły do pociągu i o godz. 14.00 rozegrały mecz rewanżowy w Miedzeszynie. Ponownie wygrał OKS 2: 1. Od tej chwili piłkarze z Otwocka przez cały okres międzywojenny byli uważani za najlepszy zespół na linii WAWER - PILAWA.

W czerwcu 1925 r. rozegrano mecz o Mistrzostwo Otwocka pomiędzy OKS i OKS Sparta. Wygrał zespół OKS-u 4:0. Po tym meczu zespół Sparty zmienił nazwę na OKS II przejmując oficjalnie funkcję drużyny rezerwowej. Klub nie miał Zarządu (funkcję tę pełnił Edward Obara i
Antoni Staszkiewicz), nie miał też sprzętu, a składki członkowskie nie wystarczały na kupno strojów, piłek czy butów piłkarskich. Chłopcy działając spontanicznie zorganizowali kwestę wśród mieszkańców Otwocka. Chodzili od willi do willi i prosili o pomoc na zakup potrzebnego sprzętu. Akcja ich spotkała się z pozytywnym odzewem części społeczeństwa i przeszła ich najśmielsze oczekiwania, a zebrana suma pozwoliła na zakup strojów dla obydwu drużyn. Przyjęto za barwy klubowe kolory czarny i żółty.